Dinsdagavond eten we heerlijke franse kaasjes bij de houtkachel. Een goed glas rode bio wijn erbij en onze avond kan niet meer stuk. Om een uur of 10 rollen we het bed in en kijken de eerste aflevering van Black Mirror. Nogal een bizar verhaal.

De volgende ochtend als we beneden komen zijn Joyce en Koen de ontbijttafel al aan het dekken buiten op het terras. ‘Wij dachten dat het wel warm genoeg was’, zegt Koen. Helemaal top wat ons betreft! Vanaf het terras kun je heel ver kijken. We zitten nog geen 5 minuten en dan zien we 4 reeën in de verte bij de bosrand. Door de verrekijker zie ik ook nog een vos door het beeld schuiven. Dan is het tijd voor een grote roofvogel om zijn kunsten te vertonen. Na wat wilde duikvluchten balanceert hij op de punt van een boom. Een groep zwaluwen probeert de grote vogel te verjagen, maar hij blijft onverstoorbaar.

Oja, we moeten niet vergeten te genieten van het Budwichpapje wat Joyce voor ons bereid heeft. Na het ontbijt gaan we op pad. We lopen vanuit het grote huis richting de bosrand dwars over de akkers. We gebruiken de trekker sporen. Na een half uur ontmoeten we een superaardige fransman. Wat ons betreft mag niemand meer klagen over de fransen. Wij hebben elke keer nog leuke gezellige fransen ontmoet van jong tot oud. De taal is wel een barrière maar met handen en voeten weten we toch een klein gesprekje te voeren. Het pad voert ons verder langs lijnzaadvelden. Deze plant verspreid een sterke geur die doet denken aan de franse kaasjes. In de verte zien we de kerktoren al van het dorpje Fontaines-en-Duesmois. Als we hier aankomen is er geen winkel te bekennen. Het zijn bijna allemaal piepkleine oude slaperige dorpjes in dit gebied. Gelukkig hebben we een picknick maaltijd bij ons. Dan is het tijd om verder te gaan. Uitgestrekt akkerland met hier en daar een plukje bos. De temperatuur is perfect voor een wandeling. Zo’n 18 graden. Ineens zien we een enorm grote haas voor ons op het pad. Hij blijft gewoon zitten. We naderen het dier tot op 20 meter en dan rent hij voor ons uit alsof we Alice in Wonderland zijn. Bij de volgende bocht zien we weer een haas zitten. Zou het dezelfde zijn? Hij biedt ons geen toverdrankje aan. Op een klein akkertje staan wat jonge pinken nieuwsgierig naar ons te kijken. Als we dichterbij komen rennen ze enthousiast op ons af. Al met al lopen we zo’n 9 km en keren moe maar voldaan terug. De rest van de middag liggen we lui in de tuin.