Na zelfgebakken speltbroodjes met twijfelaar (kaas van schapen-, koe- en geitenmelk) en een likje vijgenjam is het weer tijd om op te breken. We checken of alle luiken dicht zitten, of de gasfles wel is gesloten, vergeten de garage niet op slot te doen, doen de stopjes in de gootsteen en wasbak en halen het treeplankje naar binnen, zijn alle spullen goed opgeborgen, kastjes goed gesloten? Het hele riedeltje moet worden afgevinkt voor we kunnen vertrekken. Vandaag gaan we naar een gratis camperplaats. Kijken hoe dat bevalt. Dat wordt dus niet douchen maar een beetje poedelen aan de wastafel vanavond. Echt zweten zullen we niet vandaag, want de temperatuur is flink gedaald en de hele weg naar Nordrach regent het. Het is wel een prachtige rit door het Zwarte Woud. Onderweg doen we boodschappen bij de Edeka. Hier kennen ze geen speltmelk die ik voor de havermoutpap gebruik. Dan maar havermelk. Met een volle koelkast komen we aan bij de camperplaats midden in het dorp. Deze heeft nog precies 1 plek voor een grote camper. Hebben wij even mazzel. Je kunt hier niet echt recreëren want daarvoor zijn de plekken te smal, maar omdat het pijpenstelen regent maakt dat niets uit. We kijken met de bus uit op de kerk en de begraafplaats. Benieuwd hoe rustig dat vannacht is ;-) De laptop wordt gepakt en we zoeken een leuke serie op om te kijken. Vanuit onze luie stoelen kijken we naar Black Mirror. Als de aflevering is afgelopen is het tijd om op pad te gaan. De zon laat zich een klein beetje zien en het ziet er naar uit dat het droog blijft. We downloaden een route van 7,5 km en hebben geen idee wat we kunnen verwachten.

Het gaat gelijk al behoorlijk steil omhoog. We passeren wel een groepje nordic walkers dus zo slecht doen we het blijkbaar niet. We lopen het donkere bos in met prachtige grote sparren afgewisseld met loofbomen. Dit is wat we zo graag doen. Al snel kijken we uit over het dal en het dorp. De paden zijn breed en prima begaanbaar zoals we dat van Duitsland gewend zijn. Maar dan eindelijk mogen we een smal slingerpaadje door het bos bewandelen. ‘Dit is pas leuk’, roep ik nietsvermoedend. Daar zal ik straks gauw op terugkomen. De donkere wolkenpartijen met afwisselend door de zon opgelichte zilveren strepen zijn prachtig. We moeten nog zo’n 3 km als Martijn naar een pad wijst waar we in moeten volgens de kaart. Dat ziet er behoorlijk smal en steil uit. Het loopgedeelte is hooguit dertig cm breed en er liggen losse stenen op. Daarnaast is het zo’n 30 tot 40 meter diep met begroeiing maar nauwelijks bomen. Uh…. tja…nou vooruit dan maar. Hand in hand lopen we bijna zijwaarts langs het pad naar beneden. Heel rustig en beheerst. Gelukkig wordt het weldra minder steil, maar niet breder tot mijn grote spijt. Het pad is begroeid met mos en plantjes, er steken boomwortels omhoog en hier en daar liggen stenen. Alles nog nat van de regen. Links is de diepte en rechts loopt het gelijk omhoog. Nergens wordt het pad breder dan 50 cm en het gaat maar door en het gaat maar door. Ik verstap me iets en voel knikkende knieën. Wat had ik ook alweer geleerd van die ene website. Je moet blijven kijken. Dat doe ik dan ook maar. Mijn blik gaat naar links en ik constateer nog steeds die enorme diepte en voor me nog steeds dat super smalle pad. Zodra ik kijk voel ik de grootste angst wegebben. Maar het blijft spannend. Pas na een kilometer kunnen we opgelucht ademhalen want dan wordt het pad weer breed. Goed gedaan schatje zegt Martijn… jaja ik moet eerst bijkomen.

Het is inmiddels vijf uur en ik wil kip korma gaan maken. Ik heb alle kruiden van thuis meegenomen, denk ik… Nee hè toch nog de garam massala vergeten. Hindoestaanse is geen optie voor mijn kip korma, want die gebruik je voor de Surinaamse kip roti. Het wordt dus een ordinaire kip kerrie. De enige rijst die we meegenomen hebben blijkt gele rijst en bij gebrek aan een extra pan en ruimte op het 3 pits gasfornuis eten we er in plaats van groente, verse mango bij. Pas als alles op het bord ligt zien we hoe geel het gerecht is. Het smaakt wel prima!

and always remember…. don’t eat yellow snow.