We worden wakker van de wind en de regen die het kleine houten huisje teisteren. Ik spring uit bed, doe het elektrische kacheltje aan en kruip nog even onder mijn warme dekbed. Het is mistig en somber dus echt zin om erop uit te trekken hebben we niet. Vannacht was ik om 1 uur wakker en ontdekte dat het zo verschrikkelijk donker was dat je letterlijk geen hand voor ogen kunt zien. Het gebied staat kennelijk bekend om zijn gebrek aan lichtvervuiling. Erg onhandig als je de weg naar het toilet niet kunt vinden, maar voor de fauna natuurlijk prima!

De dag rekt zich uit tot een aaneenschakeling van lezen, surfen (op het www uiteraard), eten en series kijken. Pas tegen de avond stappen we in onze bergschoenen voor een fikse wandeling naar het dorp. Hier kenmerkt het landschap zich door de overtreffende trap van groen. Zelfs de bruine boombasten en grijze keien worden door het mos groen ‘geverfd’. De regenjassen houden ons prima droog terwijl we in een fors tempo door het landschap bewegen. Verbeten gezichten, blik op de weg, want je wilt die schapepoep graag mis houden.

We staan in 40 minuten in het dorp en hebben geluk. Er is nog 1 tafel vrij bij Hebog. Een prima bistro waar we eerder deze week ook hebben gegeten. Voorgerecht: kleine pannenkoekjes die je zelf kunt vullen met eend, hoisinsaus en groente. Lekker! Martijn neemt als hoofdgerecht de meest malse biefstuk (fillet) die je je maar kunt voorstellen en ik ga voor een filodeeg taartje gevuld met ratatouille en bedekt met brie. Ik was zo stom om ook nog een dessert te nemen. Veel te veel, veel te zoet en nogmaals gewoon te veel. Als een volgevreten koe moest ik die 3,5 km de berg weer op door de regen. Het is gelukt maar vraag me niet hoe.

Morgen bid ik de steen’n uut de stroat voor zonneschijn, want dan gaan we naar Newbourough Forest.