Zaterdagavond...

Lekker weggekropen tussen de donzen kussens lig ik onder mijn dekbedje te luisteren naar de forse regenbui.  Het rommelt al enige tijd tussen de bergen. Ik vind het altijd iets intiems hebben om in het schemerlicht behaaglijk binnen te zitten terwijl het dondert en bliksemt buiten. Ik deed een poging om wat te lezen terwijl Martijn de wandelkaart bestudeert. Hij mompelt af en toe iets tegen me, maar ik ben heel ver weg met mijn gedachten. Ook het boek houdt mijn aandacht niet vast, terwijl er nu een rete spannende scene gaande is in ‘Het Puttertje’ van Donna Tart. Ik ben er al weken in aan het lezen, maar ik vlot nog niet erg. Deze sluimertoestand waarin ik me verkeer komt vast door de afgelopen uren…. 

Toen we vanmorgen opstonden was het nog lekker zomerweer. De rit naar het Lesachtal in Oostenrijk duurt al met al 4 uur. Wat een bijzondere route. Zodra we de snelweg afrijden is het gedaan met de zo bekende goed geasfalteerde wegen. De smalle weg is behoorlijk aangetast door de strenge winters en in ons koekblikje worden we flink door elkaar gehusseld. Dwars door Alpenland en kleine verstilde dorpjes via talloze spaarheldbochten. Het begint ineens flink te regenen. De temperatuur daalt drastisch naar 17 graden. Wat vreemd, we zijn in een tijdmachine beland. Het hele dal is stil blijven staan in 1978. Het is hier heerlijk gemoedelijk, zonder commerciële bedrijvigheid. Alleen het hoogstnoodzakelijke is hier te koop, op een klein toeristenwinkeltje na waar ze typisch Oostenrijkse frutsels verkopen. Maar verder draait het hier om het gewone leven. Geen franje, maar geraniums in bloembakken voor het raam, gezellige houten huizen met balkons waar mensen zitten en staren naar de bergen. Hier blijven we een hele week om nog verder te onthaasten na een week in Beieren. 

De ontvangst in het hotel is enorm hartelijk. We mogen ook al op onze kamer terwijl het pas 12 uur is. Na het uitpakken van de halve huisraad uit Apeldoorn (ik tel 13 paar schoenen werkelijk waar) gaan we op verkenning uit. Het zonnetje schijnt weer volop. Er is een prachtige, vrij grote kerk voor zo’n klein dorp, waar we even binnenlopen. Uiteraard blinkt het goud en de tierelantijnen je tegemoet, maar het past bij Oostenrijk. We nemen een flesje wijwater mee met een leuk etiket van de kerk. Wie weet wie daar thuis baat bij heeft. Zeg het maar.

Als we terugkomen bij het hotel is het tijd voor een drankje op het terras. Vandaag maar even niet al te veel lichamelijke beweging. Wat we wél doen is de wellness bezoeken. Op de derde verdieping van het hotel kun je gebruik maken van verschillende sauna’s en een dampfbad. De Panoramasauna heeft een compleet glazen wand en kijkt uit op een fantastisch berglandschap. Na een kwartiertje zweten kun je lekker luieren op het zonnedek buiten of binnen in de rustruimte. Boekje erbij en heerlijk ontspannen tot je ogen dichtvallen.

’s Avonds schuiven we aan voor een prima driegangen diner en tot slot drinken we nog een cappuccino in de bar. 

Terug in de hotelkamer kruip ik lekker op bed tussen de donzen kussens.

……enfin, ik probeer nog een hoofdstukje te lezen. Het is opgehouden met de donder en bliksem en de krekeltjes nemen de nachtelijke geluiden over.