Hoera!
De hele ochtend blijft het droog en 's middags eindigen we in luie stoelen in het zonnetje aan de baai van Ullapool met een ongekend mooi uitzicht.
De voorspellingen waren niet best voor vandaag maar ik heb van mijn ouders geleerd om niet van de weersverwachtingen uit te gaan want dan kom je nooit ergens. Gewoon ff je hoofd uit het raam steken en dan beslissen. Dus vanmorgen zijn we na het ontbijt naar de kust boven Inverloch gereden. Volgens de Schotten zelf het mooiste deel van het land. De lucht was af en toe dramatisch grijs, maar toch was het zicht helder. Het eerste deel voerde ons door een onherbergzaam landschap. Na Inverloch werd de weg heel smal. Dit is hier vrij normaal. Om een vergelijk te maken: de fietspaden op de Veluwe zijn net zo breed. Naast de weg stroomt vaak een riviertje en af en toe staan er huizen op plekken waarbij je je afvraagt wat deze mensen heeft bezield. Je woont hier van God en alles verlaten. Maar toegegeven het uitzicht is onbetaalbaar.
In Achmelvich komen we bij een prachtig parelwit strand uit. De zee kleurt hier bij zonnig weer turquoise. Martijn kan mij nog net bij mijn capuchon grijpen anders was ik weggewaaid, zoveel wind staat hier.
Na deze stop rijden we door tot Clachtoll. Ruige rotsen omringen deze baai. Ook hier is het strand prachtig. We lopen naar de zee en volgen dan een pad omhoog langs de rotsen. Het is even flink klauteren maar wat een uitzicht.
Op de terugweg langs the Asynth mountains vallen onze monden open. Dit is met geen camera vast te leggen. Wat een spectaculair en dramatisch uitzicht op de bergen.
Daar moeten we vanavond maar eens een sherry op drinken.