Allereerst wil ik even kwijt dat ik jullie reacties heel leuk vind lezers! Jullie reizen mee zonder koude voeten dus dat is vast aangenaam. Hoewel bij ons de kou ook heel erg mee valt. Gemiddeld zo'n -8 graden.

Woensdagavond
Op ons bord ligt een malse Rendiersteak met een honingrum jus en knapperige groente. We eten ontzettend lekker bij restaurant Kiela in Sallatunturi. Ook de witvis van Liek is erg smaakvol.
De 3,2 km terug naar het huis gaan we lopend afleggen. Het sneeuwt als we over het pad langs de doorgaande weg lopen. De dubbellegger met groot licht op dendert met 80 km per uur over de besneeuwde weg en laat een wolk van sneeuw achter. Woesssssj. Hij maakt nauwelijks geluid. En dan is het weer oververdovend stil om ons heen de resterende 40 minuten want zo rustig is het op de weg naar Salla.

Donderdag
Vandaag gaan we wandelen met sneeuwschoenen.
Na een fijne yogasessie, ontbijt en doodvermoeiende verkleedpartij vertrekken we om 10:00 uur naar het rendier centrum alwaar onze hike begint.
We krijgen brede miniskietjes onder onze voeten en stokken mee en gaan op pad. We lopen achter het rendier centrum gelijk tussen de bomen door naar beneden naar het meer. Al na 100 meter staan we op het meer stil om te gaan ijsvissen.

Trouwens over de Finnen: In the summer they fish and fuck. In winter, they don't fish so much.
Martijn vertelt verder:
De uitzondering daarop is onze gids van vandaag; Passi. Deze stoere jager en visser schiet al z'n vlees zelf, trekt al z'n vis uit de vele meren die Finland rijk is en in z'n vrije tijd doet hij dit ook nog in Zweedse en Noorse bergen...
En tussendoor neemt hij toeristen mee op hikes en dergelijke.
Enfin, het vissen.... De voorbereiding is heel leuk, het vissen zelf... Na 6,3 minuten heb ik dat wel gezien. Je boort eerst met een grote boor een gat dwars door het ijs. Dan met een soort plastic schuimspatel haal je de restant stukjes ijs uit je net geboorde gat. Daarna gaat 'de maai' aan de haak van de kleinste werphengel op aarde en tot slot laat je de maai verdrinken zo'n 20 cm boven de bodem van een heel koud meer.
Er stonden 14 vissers op het ijs... Catch? Zero.

Na dit avontuur werd het echt wel tijd om warm te lopen. Dit plan lukte uitstekend! De route liep grofweg gezien een heuvel op. Klinkt simpel, maar met bijna een meter sneeuw overal werd het een heel leuke tocht. In ganzenpas zigzagden we naar boven richting een grote richel waarover 's zomers vanuit een hoger gelegen moeras water sijpelt en dit 's winters prachtig opvriest tot echt hele dikke ijspegels. Ook de view van boven was top. Passi vertelt dat met helder weer je ver Rusland in kan kijken. Hemelsbreed is het 13 kilometer. Richting het westen ligt 40 km wildernis, richting het noorden ligt 'one of the last great wildernisses of europe' waar je minimaal 200 kilometer geen mens meer tegenkomt. Toch andere kattepis dan de Veluwe, de Holterberg en Vaals.

What komt up, must kom down!
Dat was nóg leuker! Passi zei: 'create your own path'. En daarmee wees hij op een grote maagdelijk witte helling vol mooie (en erg oude) dennenbomen waar je jippie heerlijk vanaf mocht klunen. Hier kreeg je pas echt in de gaten wat er mogelijk is met het lopen op tennis rackets. Met grote passen door schitterend meters dikke sneeuw ploegen. Echt té gaaf gewoon.
En dan in een Kota beloond worden met een Mac Reindeer burger terwijl we onze lijven laven aan een groot kampvuur!

Ik zeg: iedereen naar Lapland!