Vanmorgen worden we gewekt door een oorverdovende stilte. De zon schijnt door het dakraam naar binnen, maar het bed is zo lekker dat ik nog even lekker wegkruip onder het zware donzen dekbed. Het was gisteravond weer erg laat geworden. Heel verfrissend om met andere gasten aan tafel te eten, maar drie gangen, de nodige wijn en tel daarbij het late tijdstip op, maakt dat ik nog niet klaar ben voor deze nieuwe dag. Het is uiteindelijk pas half 12 als we in de auto stappen. Gisteren heb ik gereden. Leuk die smalle straatjes en hoogteverschillen, maar vandaag laat ik me liever rijden. We gaan naar Flavigny sur Ozerain. Een middeleeuws stadje hoog gelegen met een prachtig uitzicht over de campagne, ofwel het franse platteland. De weg slingert door fel geel gekleurde lijnzaadvelden die bijna pijn aan de ogen doen. We doorkruisen kleine dorpjes met oude scheefgezakte huizen vol karakter en sfeer. Als we in het dorp aankomen doen we eerst de anijsfabriek aan met een klein oud winkeltje vol koekjes, chocolade, thee, uiteraard anijssnoepjes en ander lekkernij. Daarna verkennen we het stadje en lopen buiten om de stadsmuur voor het mooiste uitzicht. Op een bankje ploffen we neer. De zon schijnt volop en tada, ik heb onze eReaders meegenomen dus we blijven er heerlijk een tijdje zitten lezen. Ik lees een erg grappig en bijzonder boek van W.F. Hermans, nooit meer slapen.

Als het 2 uur is dan moeten we toch echt een beetje actief gaan worden. Vanuit het dorp is een mooie wandeling uitgezet waar we een kleine anderhalf uur over doen. De middag eindigt in de tuin van onze B&B, mijmerend in het late middagzonnetje.