Dinsdag zou het pijpenstelen regenen….er zou geen ontkomen aan zijn. Dus wekker op half 10 en lekker doorronken tot het ochtendgloren. Wat schetst onze verbazing de volgende ochtend…de zon schijnt! Gelukkig waren we iets eerder wakker geworden dus konden toch nog redelijk op tijd op pad. Er stond nog steeds onweer op het weather pro-gramma en ook Bergfex beloofde lekker veel regen. Het leek ons dus verstandig om niet al te ver te gaan. Een wandeling vanuit het dorp leek ons wel wat. Uiteraard moesten we ieder bankje onderweg even uitproberen. Lekker toch zo zorgeloos de Oostenrijkse almen bewandelen? Terug in onze hotelkamer eten we crackers en noten en vluchten met een boek op ons terras tot het dan eindelijk begint te gieten. ’s Middags doen we een rondje wellness (hier wellnaaktness in tegenstelling tot Italië waar je in je badpak lees: plakpak de sauna in moet bah). Nu maar duimen dat de voorspelling morgen weer niet uit komt, want ook morgen staat een regendag gepland.

Dan is het al weer avond en schuiven we aan tafel.

Naast mij zit een zware Oostenrijker diep gebogen boven zijn bord salade. Zijn rode neus raakt bijna de groene veldsla aan. Zijn kaken malen als een cementmolen. Schuin tegenover hem zit zijn bedeesde vrouw met een zuinig mondje. Haar ogen schieten zenuwachtig heen en weer.De enige conversatie die zij voeren is het laten klinken van de grote bierglazen.

Tegenover mij zitten twee alleenreizenden. Een wat oudere charmante vrouw van in de 60 die zelfverzekerd om zich heen kijkt. Een grote fles rode wijn prijkt op haar tafeltje en ze geniet zichtbaar van de maaltijd. De man naast haar is ook alleen. De hoogbejaarde man heeft zijn blik steevast op zijn bord gericht. Hij voelt zich niet zo op zijn gemak alleen. Zijn bierglas is zijn houvast. Maar deze oude baas heeft niet meer zo'n sterke blaas. Na elke gang schuifelt hij richting het toilet. Bovendien is hij gevallen deze vakantie. Twee grote pleisters ontsieren zijn kalende hoofd.Verderop zit een echtpaar met volwassen zoon. De zoon praat net iets te hard. Het zijn Nederlanders.Erg sportief gezien hun tanige lijven en zware bergschoenen. Achter mij zit een gezin. De man en de jongste dochter zijn als twee druppels water. Ze dragen dezelfde bril met zwart montuur met daarachter kleine ronde ogen die ondeugend de wereld inkijken. De serveersters lopen in Dirndl jurkjes rond waar de borsten bijna uitvallen….net als de ogen van Martijn overigens. Je kunt je omgeving bekijken zonder oordeel, maar zodra je deze wilt beschrijven ontkom je er niet aan, anders wordt het wel een erg saai verhaal. Hoe zouden de anderen gasten ons beschrijven?