Trrrrrrrring! De wekker gaat! “We moeten vroeg op staan Tinus!” roep ik enthousiast. Hij kijkt me aan met een slaperig hoofd en zegt niets terug. Dit is zijn normale staat ’s ochtends vroeg en dat mag, maar hij moet wel opstaan, want we moeten elke droge seconde grijpen vandaag. De voorspelling is weer regen vanaf een uur of 11 dus wat mij betreft zitten we om 8 uur aan het ontbijt en staan we om 9 uur bij de bergbaan. Als we een uur later in de lift naar boven zitten zijn we zo’n beetje de enigen die actief zijn. De wolken hangen al deels in het dal. De wandeling vanaf het middelstation naar het dorpje hebben we nog niet gemaakt en lijkt ons lekker makkelijk. Het is zo’n 600 meter dalen over 5 km. tot aan het hotel. Onze knieën en ruggen ten spijt. Al de eerste meters snuiven we de vochtige wolken onze neuzen binnen. Wat zalig en vast ook goed voor de huid die zuivere berglucht. We slingeren langzaam maar gestaag naar beneden en komen nog geen mens tegen. De huizen in het dal zijn piepklein. Speelgoedautootjes rijden rond en de mensen zijn nog te klein om te ontwaren.

Begin van de week hebben we ons laten verleiden tot het kopen van een weekkaart voor 62,00 euro per persoon voor alle bergliften in de Silvretta omgeving. Die kosten moeten we er wel uit zien te halen natuurlijk. Dat zag er even somber uit met die slechte weersvoorspellingen, maar we zitten nu op 40 euro p.p. dus dat biedt hoop.

Na anderhalf uur staan we weer bij ons hotel en pakken de auto naar Schruns. Leuk even het dorp door slenteren en de Intersport in. Dan krijgen we trek in iets zoets. Geen conditorei te vinden! Dan maar terug naar ons hotel. Daar duiken we de kleine donkere maar gezellige stube in voor een bord vol Kaiserschmarren met pruimenmoes. Deze versie bevat ook nog eens rumrozijnen. Niet mijn smaak, maar ik denk dat mijn vader ze heerlijk zou vinden. Het doet me een beetje denken aan malaga ijs. Gelukkig zijn ze er prima uit te peuteren met mijn mes. Na deze machtige lunch strekken we onze benen weer voor een klein tripje naar de overkant.

Daar halen we nog wat souvenirs voor onze ouwelui thuis. Wat dat is is uiteraard nog een verrassing. Martijn stelt voor om een cadeautje voor ons aanstaande achternichtje te kopen die binnenkort het levenslicht zal zien. Slofjes met bont, lekker luchtig, grijns. Toch maar niet. Als we om 14.15 uur ons hotel weer binnen wandelen begint het spontaan te regenen. Goeie timing!