Om half 8 staan we op en al met al duurt het 2 uur voor we vertrekken. We eten havermoutpap en wassen het boeltje af. Wel een gepiel op de vierkante meter. We poedelen ons wat in de camper met van die speciale vochtige washandjes van de Ac-tijon. Dan doen we de checklist en rijden weg… toch nog een raampje vergeten dicht te doen. Het valt niet mee voor ons luie, verwende hotelbezoekers, maar het komt vast allemaal goed als we straks heerlijk ons campertje parkeren aan de Moezel.

Het is retedruk op de weg. Ons reisdoel ligt op zo’n 3 uur tuffen. We doen er echter ruim 4 uur over. Al die tijd met dat mooie weer in de camper. Uh… waarom was dit ook alweer zo leuk? De eerste paar camperplaatsen rond Cochem zijn bezet. Terwijl we niet eens heel laat zijn. Steeds verder zakken we af. Als we dan eindelijk een camping vinden die plek heeft boeit het ons niet eens te horen dat er die avond een live band speelt tot 1 uur vannacht en dat er zo’n 250 motorrijders vandaag neerstrijken. We staan en we mogen eindelijk naar buiten! Het is meer dan 30 graden dus tijd om de luifel uit te schuiven alwaar de zon vrolijk onderdoor piept. Gelukkig is achter de camper wel schaduw. Dan gaan we op zoek naar een supermarkt. Want die boodschappen hebben we nog steeds niet gedaan. Maar wat schetst onze verbazing, de supermarkt is al om 14.00 uur dichtgegaan en op zondag is ook niets open. Gelukkig heeft de campingbeheerder wel flessen water te koop dus dat kunnen we alweer afstrepen. Het water uit de kraan heeft toch een bijsmaakje. Na wat gemopper van mijn kant waarbij ik me oprecht afvraag of dit hele camper gedoe wel iets voor me is stappen we op onze mountainbikes en rijden een paar km langs de Moezel naar het volgende plaatsje. Snel is al het ongemak vergeten, want wat zalig is het op de fiets met de wind door je haren! Het vrije vakantiegevoel kan eindelijk landen. In een heel schattig dorpje (Ediger-Eller) strijken we neer op het terras en bestellen Federweisser met zwiebelkuchen. Jonge wijn die nog niet helemaal gefermenteerd is en alleen in het naseizoen aan de Moezel wordt geschonken. Pas als we aan de uientaartjes zitten denken we aan de komende nacht in de kleine camper. We kunnen straks de gasfles bijvullen vermoed ik.

Als we terugkomen op de camping staat het al behoorlijk vol met motorrijders en kleine tentjes. Allemaal uit Limburg. Motoren in alle soorten en maten blinken in de zon. We bekijken het zo eens vanuit onze luie ligstoelen tot het tijd is om te gaan koken.

Soep met broodjes… ons eerste campingmaal ooit samen. Grinnikend proosten we met onze blikjes bier. Als om 20.00 uur de avond valt klinken de eerste blues geluiden al. Straks maar eens een dansje wagen ;-)