We hebben een heerlijke nachtrust gehad en bereiden ons voor op een regenachtige zaterdag terwijl we weten dat het in Nederland prachtig weer is. Maar ja je kunt niet alles hebben in het leven.

Vandaag gaan we de Schwarzwalderhochstrasse rijden en de navi rijdt ons al snel via Nordrach omhoog. Ik zie na een aantal km een bord met 1.8t staan. Zeg Martijn hoe zwaar zijn wij eigenlijk? Het antwoord maakt me niet blij, want met 3 ton mogen we hier niet rijden. De weg is 3 meter breed is het antwoord. Ja maar wij zijn 2,75 meter breed. Wie kan ons dan nog passeren? Een Harry Potter bus? 'why the long faces' (alleen voor HP kenners). Keren is echt geen optie want de weg slingert met haarspeldbochten omhoog. Nog maar 4 km te gaan zegt Martijn. Ja leuk, maar wat gaan we nog tegenkomen? Bij een forstweg besluiten we toch maar weer rechtsomkeert te maken.

We besluiten gelijk maar ons vuil water te lozen want het begint te stinken in de camper. Een zwavelachtig luchtje. Terwijl Martijn het vieze klusje klaart besluit ik een andere route in de tomtom te zetten. Dit valt nog niet mee, want steeds weigert hij ons over de bewuste 500, de Hochstrasse te sturen. We rijden uiteindelijk nog twee keer fout en doen een laatste poging. Onze ETM is inmiddels met 2 uur opgelopen, maar we houden vol. Gelukkig loont het geduld, want het is een prachtige route. Het blijft de hele dag droog en de zon laat zich ook regelmatig zien! Halverwege stoppen we voor een lunch. Dat broodje smaakt ineens veel lekkerder als we comfortabel over de vallei uitkijken.

Onze keus voor een camperplaats is Baden-Baden. Op zaterdag om half 2 aankomen is tricky. Dat blijkt ook wel, want alle 28 plekken zijn bezet. Waar nu heen? Veel keus is er niet. We rijden alvast noordelijk en besluiten een camping in Bruchsal te pakken. Ons toilet is vol en deze moet geleegd worden. Ergens in the middle of nowhere parkeren is geen optie zonder een toilet. Nog heel ver doorrijden vinden we ook zonde omdat we ook nog een beetje buiten de camper willen zijn deze dag. We parkeren onze grote bus op het kampeerterrein waar de receptie pas om vijf uur open gaat. Geen idee of we wel binnen het hek mogen. Dat staat nergens duidelijk. We sluiten voor de zekerheid nog geen stroom aan en planten onze ligstoeltjes naast de camper.

Precies 10 minuten kan ik in de zon zitten en dan trekt de boel weer potdicht en steekt er een naar windje op. Op dit soort momenten besluit ik dat het camperlife niets voor mij is. Er gaat ontzettend veel tijd verloren aan het zoeken naar nieuwe bestemmingen en het plannen en opbreken en rijden. Tussendoor genieten we echt enorm. Maar op dagen als dit als je veel rijdt en dan ook nog geen geschikte camperplaats kunt vinden krab ik nog drie keer achter mijn oor. Je kunt natuurlijk ook ergens minimaal drie nachten blijven, maar dan kom je niet erg ver als je maar een kleine twee weken hebt. Bovendien heb je een camper om te kunnen trekken. Dat is het idee.

We smorrelen weer een lekker maaltje bij elkaar (heerlijk malse biefstuk en gebakken aardappels met groente). Als aan het begin van de avond de wind is gaan liggen ontdekken we nog een restje rode wijn. Die gaat vanavond op! Lekker even samen genieten van het laatste uurtje licht buiten. Morgen zullen we weer verder richting Nederland trekken.