Zo daar zitten we dan in onze Forest Cottage, geen internet en geen mobiel netwerk, maar wel een luxe badkamer mét bad, woonkamer en keuken met vloerverwarming, giga veel ruimte en gewoon twee verdiepingen. We slapen boven. Wil iemand langskomen? Kan hoor.... er is nog een spare room.Vanmiddag hebben we de eerste wandeling naar Coniston gemaakt, zo’n 25 minuten lopen. Er zijn drie kleine supermarktjes en een kleine outdoor winkel die we gelijk even verkend hebben. Verder wat souvenirshops, een bakker en belangrijker: voldoende pubs en restaurants om ons een week in leven te houden.We besluiten de tijd te doden in de pub tot het kleine Indiase restaurant open is. Het is rete gezellig in de pub. Martijn zit weer aan een groot glas ale en ik zoals gebruikelijk aan een kannetje thee. De Radler heeft zijn intrede nog niet gedaan vermoed ik. We hebben daarna nog even tijd om te biechten in het kleine kerkje aan de doorgaande weg. Vervolgens boeken we een tafel bij het beste restaurant van Coniston (Steam bistro) voor aankomende woensdag, de eerste mogelijkheid en dan eindelijk is het half zes. Best vroeg, maar het loopt al storm zien we.We krijgen een beetje een gek tafeltje toegewezen en hadden liever bij het raam gezeten, maar we vermoeden dat alles al gereserveerd is. Dat blijkt achteraf niet het geval. Ineens loopt een man de verkeerde kant op voor het toilet. ‘Its this way’ roept de ober en wijst waar hij naartoe moet. Als de man terugloopt kunnen hem beter zien. Hij mompelt ‘life is an adventure' met een grote smile. ‘Hee ik ken jou’ roept Martijn, maar de man loopt door. ‘Dat was toch Dobias van jouw werk?’, zegt Martijn. ‘Nee joh dat was Bastiaan Ragas volgens mij’. Hij heeft roder haar dan ik dacht..... ik twijfel wel. Wij oren gespitst want deze mensen zitten dus wel bij het raam verdorie, maar achter een schot dus we kunnen ze niet zien. Hoor ik nou de stem van Tooske?....volgens mij wel. Er zijn geen kinderen bij. Iemand vraagt, ‘wat is de spannendste plek waar je het hebt gedaan buiten’. Het antwoord kan ik niet goed verstaan. Dan komt ons eten. Heerlijke kip tikka in romige zoete curry en lam Bhuna met rijst, nan en een spinaziegerechtje. Zalig, we smullen er echt van. Als we gaan betalen kunnen we onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en kijken opzij en inderdaad: Bastiaan en Tooske zitten met de rug naar ons toe te eten met een ander stel. Als we buiten langs het raam lopen gaan we ze uitgebreid aan staan gapen en trekken hele gekke bekken..... nee joh je kent ons toch.Maar goed, zaten we om drie uur nog in het zonnetje bij onze cottage, nu moeten we toch echt door de stromende regen terug naar huis lopen. Graeme zei vanmorgen nog tegen ons ‘gaan jullie naar het Lake District? oh Lord, you must like the rain’. Nou wij laten ons lekker niet ontmoedigen. Morgen staat weer een mooie wandeling op het programma naar Tarn Hows.