Het is woensdag en het regent zachtjes op het dak. Dit blijft jammer genoeg de rest van de dag zo.

In Duitsland zijn de drogisterijartikelen over het algemeen goedkoper dan in Nederland. Dat blijkt hier toch een beetje tegen te vallen als we om een uur of 10 in de DM staan met ons boodschappenmandje.

Daarna rijden we door naar een leuke stube, om bijna bij het eindpunt borden te ontdekken met ‘heute ruhetag’. Is dat ff balen. Dan maar door de regen de natuur in. Vanuit hier kun je naar de Almbachklamm wandelen. Het pad gaat naar beneden en is nog vrij breed. Daarna wordt het iets smaller en wordt het wandelpad afgewisseld door kleine bruggetjes en begeleidt door staalkabels om je aan vast te houden. Het is een blauwe route, maar toch verstijf ik. De hoogtevrees heeft weer eens toegeslagen omdat je hier gigantisch ver de diepte in kunt kijken. Net nu de omgeving zo prachtig is. Sneu voor Martijn maar ik wil toch graag terug. Hij doet nog wat halfslachtige pogingen om me over te halen, maar daar trapt mijn angstige gemoed niet in. We stapten op dit punt halverwege de klamm in. Je kunt ook gewoon bij het beginpunt starten en dan zit je al beneden in de kloof. Dat lijkt mij een beter uitgangspunt. Vrijdag is het hopelijk mooi weer dus we stellen de tocht nog even uit.

Als we terugwandelen word ik uitgelachen door een schorre haan. Jaja kraak jij maar raak.

Bijna pletten we met onze autobanden een schattig eekhoorntje op de weg terug naar ons appartementje. Die heeft nu net als ik de schrik in de benen.

Eenmaal in ons huisje douwen we wat eekhoorntjesbrood in de oven, of gewoon waldkorn, ik weet het niet meer precies. Dat laatste vermoed ik.

Na deze voedzame lunch zu hause komt Martijn met het idee om dan maar even bij het ‘Dokumentation Obersalzberg’ te gaan kijken. Hitler en zijn kornuiten hebben (naast Berlijn) op deze berg bij Berchtesgaden eigenlijk in de jaren 30 hier veel tijd doorgebracht. In 1933 werd Hitler rijkskanselier en kocht hij hier Haus Wachenfeld. Hij kwam hier schijnbaar al veel langer voor vakanties. In elk geval is dit een tweede machtscentrum geworden van de nationaal ‘socialisten’. Je kunt hier vernemen hoe de lokale bevolking het ervaren heeft om uit hun huizen gedreven te worden zodat Hitler hier zijn bolwerk kon uitbreiden. Uiteraard is er informatie over de propaganda, de machinerie van terreur en vernietiging, de rassenpolitiek, jodenvervolging en volkerenmoord. Eigenlijk alle belangrijke thema’s van de nazigeschiedenis komen hier aan bod.

Normaliter kun je ook nog een klein deel van het ondergrondse bunkercomples bezichtigen, maar dit is momenteel helaas een Baustelle, net als de helft van ’s Duitslands wegen.

Het museum of expositie lag ook op de route naar het Kehlsteinhaus (Adelaarsnest) en een panoramastrasse. Toen we weer naar buiten liepen was de regen opgehouden, maar hing het hele dal in dichte mist. Dus ook dat bewaren we voor een andere keer.

Zodra we thuis zijn kruip ik lekker onder het dekbed om een tukje te gaan doen. Pas twee uur later word ik wakker en is de middag weer voorbij.