Tenminste, voor ons wel een beetje. We hebben besloten het een dagje extra rustig aan te doen. Beetje uitslapen, gemakje ontbijten, beetje boekje lezen en aanrommelen. Dan eens even bij de mühlen kijken waar het dorp Maria Luggau onder andere zo bekend om is. Dan een beetje Jausen. Elise gaat nog even dampfen in de sauna terwijl ik lekker zit te lezen. En tot slot een beetje dineren met vier gangetjes. Goh, het lijkt wel vakantie!

Over die molens. Het Lesachtal staat onder andere bekend als het dal van de 100 molens. Eigenlijk waren het er veel meer, maar dit klinkt blijkbaar goed. Er stonden er in de hoogtijdagen geloof ik bijna 200. Nu zijn er in dit dorp nog vijf molens over die boven elkaar staan langs de Mühlenweg. Gerestaureerd, werkend en alle privébezit van lokale boeren. Ze worden ook nog volop gebruikt om het lokale graan te malen, lijnzaad te persen en nog wat leuke dingen. Het brood wat van het meel wordt gemaakt kun je kopen bij de Bauernladen, beneden in het dorp.

De Mühlenweg is niet echt een weg, maar meer een strook grasland direct naast de beek steil omhoog richting berg. Bovenin wordt water van de beek omgeleid richting de bovenste molen. Via houten open buizen wordt dit naar het dak van de molen geleid waar het naar beneden valt op een schoep. Vervolgens wordt dit water weer verder geleid omlaag naar de volgende molen, en zo gaat het door. Als de schoep stil moet staan schuift de molenaar een hendel om en zwenkt de watertoevoer een stukje om zodat het water langs het rad stroomt i.p.v. erop. Bekijk de foto’s zou ik zeggen.

Er is een mini museumpje ingericht met de spullen die toentertijd gebruikt werden. Er is een molen open die vrolijk graan aan het malen is waar het heerlijk naar meel ruikt. Bovenaan het pad kun je in een oude schuur een nog oudere film over ‘hoe het er vroeger aan toe ging’ zien. Die oude manier van werken is hier vrij lang gebezigd voordat de elektriciteit haar intrede deed. Vandaar de film. Best wel leuk om te zien, die inventiviteit. Er werden complete kabelbanen door deze waterkracht aangedreven zodat spullen lichter omhoog naar de boerderij gehaald konden worden of juist mest vanuit de stallen makkelijker over het land konden worden uitgespreid.

Zelfs ploegen op steile hellingen werd mogelijk en stukken lichter omdat de waterkracht de ploegen ‘omhoogtrok’ terwijl de boer erachter liep. En we hebben hier gewandeld dus ik kan je verzekeren, je wilt hier niet in je uppie een handploeg de helling op ploegen ;-)