Fris en fruitig springt Martijn vanuit bed in zijn hardloop outfit en rent 20 minuten over de weg langs ons huis. Heen en terug, want er zijn hier nauwelijks wegen op de Lofoten. Alleen wat hoofdverbindingswegen. Tijdens zijn afwezigheid maak ik een havermoutpapje en plannen voor vandaag.

Als we wegrijden uit Moberg schijnt de zon nog vrolijk op ons huis, maar na een paar kilometer wordt de lucht steeds donkerder en ineens barst de hemel open. De eerste regenboog is in volle glorie te zien. Er volgen er nog meerdere vandaag want het blijft dit wisselvallige weer. Ik hou van regenbogen. Ze zijn echt prachtig, maar moeilijk in een beeld te vatten.

Vandaag moest ik af en toe echt even mijn mond dichtduwen omdat deze na elke bocht openviel van verbazing over zoveel landschappelijk schoon. Piek na piek na piek oprijzend uit de zee omzoomd door smalle stroken grasland waarin de kleine houten huizen in die typisch Noorse kleuren heerlijk lijken weg te zinken. De herfstkleuren laten zich al voorzichtig zien in struiken met rode bessen en scharlakenrode mossen.

Het is maar goed dat we water, crackers en kaas mee hebben, want er is nergens een koffietentje te vinden. Ons eerste reisdoel is het plaatsje Hov op Gimsøya. Daar lopen we langs een klein haventje over een pier en schieten wat foto’s. Het volgende reisdoel is Kvalnes. De weg ernaar toe is prachtig, maar in Kvalnes is verder niets te beleven dus tijd voor onze crackertjes. Wel zien we een prachtige zeearend voorbijvliegen. We vervolgen de rit naar Eggum, waar een dicht café staat aan een breed kiezelstrand…nou ja kiezels. Het zijn enorme keien. Een pad langs de kust voert helemaal tot aan het strand waar we gisteren waren. Na 800 meter staat een prachtig beeldhouwwerk van een hoofd op een sokkel uitkijkend over zee. Als je echter het beeld voorbij loopt zie je ineens een heel ander beeld. Onvoorstelbaar knap gemaakt. Maar ik verklap niet wat je dan te zien krijgt, want dat moet je natuurlijk zelf gaan bekijken ooit.

Om 1400 uur ’s middags hebben we toch nog een cafeetje gevonden. Een Nederlandse geitenboer heeft een biologische kaasmakerij en koffietentje geopend en daar strijken we neer. Onder het genot van een koffie, een enorme pot kruidenthee en twee enorme punten appelpruimentaart genieten we van het uitzicht. Een lekker geitenkaasje met zeewier is al snel gekocht en dan is het tijd om naar huis te gaan.

Tinus mag vandaag koken. Er staat zuurkool met spekjes op het menu. Hoe teleurstellend is het dan als de zuurkool niet verder komt dan zoetkool zodat je bij elke hap in verwarring bent. Wat eet ik nu eigenlijk?

We zijn klaar voor vanavond…zou het nu eindelijk gaan gebeuren?