Donderdagavond reserveren we online een rib-safari voor aankomende zaterdag omdat het dan een prachtig zonnige dag wordt. De bevestiging krijg je zodra er voldoende aanmeldingen zijn voor deze speedy boottocht vanuit Reine. Gelukkig ben ik vrijdag al om half 7 op om om zeven uur een mailtje te zien binnenkomen van de booking company. Of we ook vandaag weg kunnen om 11 uur want er zijn voor zaterdag nog geen andere reserveringen. Ik vlieg de trap op en schudt Martijn wakker…. We moeten nu weg! Ok mijn ‘control issues’ kwamen even boven drijven. We hadden natuurlijk nog 4 uur voor we daar moesten zijn. Trek daar eerst eens 1 uur en 40 minuten rijden vanaf, 20 minuten voor vertrek aanwezig zijn, 30 minuten voor aankleden, ontbijten en spullen pakken en we zijn nog steeds op tijd. Een blik naar buiten vertelt ons dat vandaag ook een prima dag is om op het water te zijn. De zon schijnt als een dolle en er zijn nauwelijks wolken aan de hemel. We gaan vandaag ribje varen!

Eenmaal in Reine wordt al snel duidelijk dat we als enige vreemde eenden meevaren met een bedrijfsuitje van de plaatselijke horeca. Als we ons goed gedragen vandaag, mogen we ook komen werken bij Reine Rorbru . En mogen dan huisjes schoonmaken. We trekken een chagrijnig gezicht en hopen dat ze ons weer vrijlaten na de trip. ;-)

We mogen onszelf in een enorm oncomfortabel (maar wel lekker warm en waterdicht) pak hijsen met ingebouwd reddingsvest. Daaronder hebben we al een paar extra lagen aangetrokken dus als michelin mannetjes lopen we naar de rib-boot. We zitten twee aan twee achter elkaar in een soort paardrij- of jockeyhouding. Dat gaat vast spierpijn opleveren. Ik krijg mijn korte stijve pootjes al amper over het ‘zadel’. Heel rustig varen we de haven uit. Maar als we vervolgens met een gigantische snelheid over het water vliegen zijn al het ongemak van het pak en het zadel vergeten. Zon in je gezicht. Een prachtige kustlijn en opspattend water. We kijken elkaar grijnzend aan. Dit is echt vet gaaf!

Martijn neemt nu even de ‘ganzenveer’ over, want het is tijd voor een lesje feiten en geschiedenis.

Op plekken waar zeearenden op de rotsen zitten stoppen we voor foto’s, het is dan ook een birdwatching safari (onder andere). Volwassen exemplaren van de zeearend halen een spanwijdte van 2,5 meter vertelt de gids ons. Eerst komen we wat losse exemplaren tegen, maar een hoekje om varend vinden we een heel span van een stuk of vijf arenden die een vliegshowtje weggeven. Daarnaast laat de stuurvrouw ons een paar plaatsen zien waar vroegah welvarende vissersdorpjes waren. Deze verlaten dorpjes kun je alleen nog enigszins herkennen aan stenen funderingen van de verder houten huizen. De huizen zelf zijn afgebroken en in andere dorpen op de Lofoten weer opgebouwd. Dat is pas verhuizen! Inboedeltje én je huis op de boot naar je nieuwe stek. Het was ook goedkoper om het zo te doen, omdat op de Lofoten voor de jaren 70 helemaal geen bomen groeiden. Die zijn toen aangeplant. Maar stenen huizen vonden ze isolatie-technisch vroeger geen optie. Hout kwam van ver en was dus duur.

Ander leuk onderdeel van deze ribbetjestocht is het feit dat we de “Moskstraumen” oversteken. Dit is een getijdenstroom in het zuiden van de Lofoten tussen Moskenes en het eiland Værøy. Deze stroom is de sterkste maalstroom in open water ter wereld. Spectaculair dus. Er schijnt er ergens anders 1 te zijn die nog sterker is, maar die zit opgesloten tussen land wat vergelijken onmogelijk maakt. Wie alle ins en outs wil weten kan hier wat lezen: Wikipedia. In het kort is dit een ondieper deel van de omliggende zee waar zich (hele grote) kolken in kunnen ontwikkelen. De eilandengroep loopt simpel gezegd noord-zuid en ook onder water lopen deze ‘bergen’ door. Vandaar dat het hier slechts 5 a 10 tot zo’n 50 meter diep is. Buiten de maalstroom gaat dat richting de paar honderd. Leuk detail is dat de meest gebruikte naam voor deze plek “Maelstrom” is en uit het Nederlands komt. Mael = malen en strom = stromen. Dit gecombineerde woord komt weer van Edgar Alan Poe die een kort verhaal schreef “A Descent into the Maelström”.

Good to know. Maar voor nu genoeg feitjes!

De Maelstrom overgestoken met wat spectaculaire jumps uit het water, komen we bij diverse onbewoonde eilandjes aan. Er staat alleen een klein vissershuisje, mocht iemand hier stranden, maar verder is het hier het domein van allerlei vogels zoals Aalscholvers, Jan van Genten, Papegaaiduikers, Eiders en Zeearenden. Lekker om even rustig aan te dobberen voordat we weer vol gas terug gaan. We stoppen nog even in een beschut baaitje waar nog zo’n vissersdorp vroeger stond en daarna scheurt de schipperin ons in 1 streep terug naar de haven. Een superleuke ervaring rijker lunchen we nog ff lekker op een terrasje in de stralende zon. We hebben op de weg terug naar ons huisje ook nog tijd voor een strandwandeling over het parelwitte strand van Ramberg.

’s Avonds maken we een heerlijke pasta en als we tijdens het eten naar buiten kijken zien we in onze achtertuin een van die prachtige bergen met een spitse punt baden in het goudkleurige avondlicht terwijl wolken er langzaam overheen kruipen. Een waanzinnig mooi gezicht.