Sta je dan in je onderbroekje op het balkon als er ineens een outburst van noorderlicht is te zien. Eerst naar buiten rennen en kijken en je dan pas druk maken over de wind en de kou. Witte stroken lichten ineens fel op boven ons hoofd en waaieren uit als gordijnen. We weten niet waar we kijken moeten want het is aan alle kanten te zien. Er is nog steeds niet veel kleur in de lucht maar het is zo fel en actief dat we er super enthousiast van worden. Moe van weer een lange, lange avond duiken we het bed in.

Maandagochtend is het alweer een mooie dag, al is er wel veel meer bewolking. Maar de temperatuur is rond de 17 graden dus echt aangenaam. Wie zegt dat wij nooit mooi weer hebben op vakantie? Oh ja dat zijn we zelf. Nou het tegendeel is waar, want voor Lofootse begrippen is het echt schitterend. Tijd om op pad te gaan.

Inmiddels heeft Martijn de lange weg naar het zuiden al zo vaak afgelegd dat hij de bochten als een volleerd coureur weet te snijden. We gaan onderweg naar Nusfjord. Dit is één van de oudste en best bewaarde vissersdorpen in Noorwegen. Deze plek is door UNESCO in 1975 aangewezen als proefproject om de traditionele Noorse architectuur te behouden. In de zomermaanden moet je een aardig bedrag neertellen voor dit openluchtmuseum, maar omdat het toeristenseizoen voorbij is loont het niet meer om iemand achter de kassa te zetten. Betekent ook dat niet alles opengesteld is, zoals het kleine museum in de oude levertraan raffinaderij, maar je kunt wel vrij rondlopen door het dorp. Uiteraard moet er ook geluncht worden. Er is een cafeetje met toeristenshop in de oude Landhandel. Je waant je in de jaren 50 als je de kleine woonkamertjes binnenstapt met bankstellen en salontafeltjes uit die tijd. Aan een klein houten tafeltje eten we een lekkere ciabatta met brie, sla, komkommer, paprika en rabarber. Zalig. We hebben leuk uitzicht op het haventje, waar de meeuwen zitten te koeren.

Na de boodschappen voor de komende drie dagen is de middag voor onze ereaders. Die voelen zich namelijk lichtelijk verwaarloosd. Tegen zessen lopen we naar het huisje van onze gastheer en -vrouw. We worden al hartelijk begroet door Eric die buiten de kat aan het begroeten is. Hij heeft de hele dag een groep gegidst. We lopen de trap op het huis in. Alles is nog authentiek uit het jaar kruik. Bettina legt uit dat ze het huis huren van de boer ernaast. Die had eerst de intentie het te verkopen, maar heeft zich bedacht. De twee vakantiehuizen die ze verhuren zijn wel hun eigendom. We lopen de woonkamer in en mogen gelijk aan tafel. Bettina heeft een heerlijke spinazietaart met geitenkaas en wortel gemaakt. We krijgen kleine vispakketjes vol met Skrei (kabeljauw uit de Barentszzee) in een zalige romige saus. We kunnen lekker het versgebakken brood dippen in de saus. Laat ik de zalige salade erbij en de zelfgemaakte pesto van rucola, amandelen en geitenkaas niet vergeten. Iedere dag koken is hier heel ontspannen, maar een keer zo aanschuiven bevalt me ook wel goed. Het gesprek gaat over hun leven hier als Nederlanders tussen de Noren en hoe het gesteld is met de fauna op de Lofoten. Eric kan interessant vertellen. We krijgen nog wat tips mee en keren tegen 9 uur huiswaarts. De aurora app geeft voor vanavond en vannacht een KP-index van 4 tot 6 aan. Dat is sky high om het maar eens toepasselijk uit te drukken. Wel is de lucht bijna geheel bedekt met een flinke wolkenlaag. We duimen tot we een ons wegen.

Tot het rond elf uur ineens begint los te barsten. We vliegen naar boven naar het balkon en kijken ademloos naar de prachtige flarden en gordijnen in groen en rosepaars. Het licht danst en beweegt en we moeten naar zoveel kanten kijken. Het is recht boven ons en aan de horizon. Overal. Wat een schouwspel. Dit is wat ik me voorstelde van het Noorderlicht. Eindelijk! Terwijl we natuurlijk niet mogen klagen omdat we al een paar keer deze afgelopen week activiteit hebben mogen zien. Maar zo mooi als vanavond was het nog niet eerder. Wie weet wordt het iedere dag wel mooier?