Maandagavond;

Gezellig! We hebben afgesproken met Timo en Karin na het diner. Die vrienden die heel toevallig in dezelfde week op dezelfde Alm een hotelletje hebben geboekt. Wij zijn iets eerder klaar dus lopen vast hun kant op. Ondertussen zijn zij ook uitgegeten en spotten ze ons en lopen ook naar buiten. Al uitbuikend lopen we even mee naar hun kamer (vet stukje groter en ‘luxer’ dan de onze) voor wat dingetjes. Daarna lopen we richting Saltria centro. Saltria is niet meer dan een keerlus voor de Alm bus, vier hotels en opslag voor ongeveer 1500 boomstammetjes die door houthakkers uit het bos zijn gezaagd. Al pratend lopen we door, besluiten een drankje te doen in ons hotel en hebben zo een gezellige avond.

Dinsdag;

We zijn al lekker gesetteld in ons hotelletje op de Alm. Altijd fijn zo’n routine van opstaan, ontbijten beneden, terug naar boven, spulletjes klaarmaken, flink insmeren met factor 50, dan op pad, terugkomen, zwemgoed en badjas aan, naar beneden douchen en zwemmen, al opdrogend lekker lezen op de ligweide, terug naar de kamer, kleertjes aan, ff wat drinken/aperitiefje in de lounge, aanschuiven aan een 6-gangen diner, uitbuiken en nog even nagenieten van de dag. Allemaal met die wonderschone Dolomieten in vol zicht.

Oh ja, dinsdag. Tja weer zo’n dag dus. Vandaag gaan we in de stoeltjeslift voor ons hotel naar boven. Het is al lekker zonnig en warm, de hoogste bergen een beetje heiig, echt zomerweertje dus. De lift brengt ons een kleine 400 meter omhoog en we stappen uit op een mooie bult met rondom prachtig uitzicht. We raadplegen de mogelijkheden op het grote bord en besluiten de klim naar de Platkofel Hütte op 2300 meter te maken. Het is een klim vol mooie vergezichten zowel richting die hoge grillige bergen als de Alm met al z’n felgroene gras en bloemenpracht. De klim is serieus pittig, maar wel goed te doen.

Boven is het tijd voor een versnapering om het verloren vocht wat aan te vullen en je goed te voelen over de prestatie ;-) We willen de terugweg via een andere route naar de lift. We lopen over een bergkam langs koeien en paarden. Na een stukje van de route wordt het voor Elise toch wat te spannend, dus dat spoor loopt ‘dood’. Rechtsomkeert! We lopen deels over dezelfde route terug, maar met een kleine d-tour via de Mürmeltier hutte. Op deze idyllische plek eten we een simpele maar lekkere lunch aan een lange tafel en zijn in gesprek met gezellige Duitsers.

Dan is het tijd om het laatste stukje richting de lift te lopen. Die zon blijft flink z’n best doen en Elise begint het wel erg warm op ’t hoofd te krijgen. Bij gebrek aan een hoofddeksel bindt ze een shirt over haar hoofd, dat scheelt! We springen de lift weer in en zijn 10 minuten later weer beneden. Morgen gaan we een ruhetag inplannen om wat shopping te doen en een beetje extra te relaxen.

Woensdag;

Er rijdt op de Alm de hele dag een bus heen en weer tussen Saltria en Compatsch dus dat is prima geregeld. Het plan was om in het kader van rustig aan, wat shopjes te bezoeken in Compatsch, een hoofddeksel voor Elise te bemachtigen en stokjes voor Martijn. Lang verhaal kort, we zijn geslaagd.

Overal superaardige enthousiaste Oostenrijk-Italianen die ons aan prima spullen geholpen hebben. Daarna was het idee om vanuit Compatsch gewoon een klein rondje te wandelen om de omgeving daar een beetje te bekijken en een minimale hoeveelheid beweging binnen te krijgen. We liepen lekker, het weertje was heerlijk, geen gigantische beklimmingen… mmm dat gaat prima. “Zullen we maar gewoon door lopen naar ons hotel in plaats van terug naar Compatsch en de bus te nemen?” opperde Elise. Martijn vond dit een prima idee. Volgens hem was er een stukje verderop ook nog een prima Hütte voor een tussenstop dus tja, dan is de keuze snel gemaakt.

Eenmaal terug in het hotel hebben we een lekkere lunch verorberd en wat baantjes getrokken in het zwembad. Uiteindelijk hebben we deze week gemiddeld 12 km per dag gewandeld dus even de benen laten rusten was na die mini elfstedenzwemtocht ook wel welkom. Van die ruhetag kwam dus uiteindelijk niets terecht.

Timo en Karin appten ons of we zin hadden in een borrel bij hen eind van de middag. Prima idee! Lekker bijkletsen onder de parasol en onder het genot van een (of twee) Aperol spritz, of Veneziano op z’n Italiaans, altijd leuk zo op vakantie.