Onze eerste bestemming deze vakantie is Berchtesgaden in Zuid Duitsland.

Een locatie die regelmatig opduikt in reisgidsen en websites en lijstjes met ‘mooiste plekjes in Europa’. Het moest er nu eindelijk maar eens van komen.

De tweede week gaan we verblijven in Maria Luggau in het Lesachtal. Op dit vakantieadres stuitten we per toeval omdat we een voor ons nieuw gebied zochten in Oostenrijk.

We moeten ruim 900 km tuffen om bij ons kleine knusse appartementje in de stad te komen op een door de ANWB voorspelde behoorlijk drukke zaterdag. Voor het eerst dan maar om 3 uur op en kwart voor 4 vertrekken ’s nachts. Mijn hemel wat vroeg. Uiteraard niet geheel fileloos, maar toch redelijk voorspoedig arriveren we om 13:30 uur in Berchtesgaden. Het binnenplaatsje van onze accommodatie is ietwat ongezellig en rommelig om te zitten, maar vanuit de binnenplaats kunnen we het Adelaarsnest zien liggen ver boven ons. Binnen in het appartement is het allemaal heel comfortabel.

Bovendien zijn we met een klein kwartier lopen al in het centrum om daar gelijk het terras op te duiken. Het zonnetje schijnt vrolijk op het gezellige pleintje voor ons. Het is pas 16.00 uur maar toch bestellen we een Wienerschnitzel en een pizza. Voor ons is het immers gevoelsmatig al 7 uur s avonds.

Kijk en daarom hou ik zo van Duitsland…. Je kunt er op elk moment van de dag een warme maaltijd krijgen.

Na een nachtrust van 11 uur gaan we deze heerlijke eerste echte vakantiedag de Kneifelspitze beklimmen. Deze kleine berg is slechts 1189 meter hoog maar beslist een aanrader volgens de aardige tjechische gastvrouw.

De bekendere toeristische attracties bewaren we voor na het weekend.

Binnen 10 minuten staan we op de parkeerplaats bij Maria Gern, een piepklein plaatsje in een groene vallei met een schattig roze kerkje. Vanaf hier is het almaar omhoog langs almen en door bossen. Het zweet gutst ons langs de rug. Gelukkig is het vandaag niet al te warm, maar het blijft flink zweten die 800 hoogtemeters. We passeren een paar koeien en een geit die onverstoorbaar door grazen. Voor ons loopt een vader met een kind in een draagrugtas. Het kalfje kijkt bevreemd op. Je ziet um denken volgens Martijn: ‘Waarom zit ík eigenlijk niet in een rugtas?’

Ik heb er gelijk een beeld bij.

Na ruim anderhalf uur zijn we op de top van de Kneifelspitze beland. We genieten van het uitzicht op de bergen rondom ons en strijken neer op het terras voor de lunch. Het is een tikje fris dus we ritsen onze jassen aan en doen ons tegoed aan een Bayerische wurstsalade en pflaumenkuchen. Niet slecht voor een eerste dag.

Dan keren we weer terug naar Maria Gern. Dit valt niet mee. Het pad is vrij steil en onze benen zwabberen een beetje, maar met een uur zijn we weer beneden met een paar pijnlijke knieën onder de bovenbenen. Gelukkig is er een leuke stube met terras, waar we een bakje koffie kunnen drinken.

Eenmaal ‘thuis’ wacht een warme douche, een zelfgemaakte pasta en een Homeland seizoen 7.

Tot morgen!